Canım Arkadaşım

Bakışı hüzün, duruşu hüzün, sesi hüzün, tebessümü bile hüzün kokan arkadaşım benim..Hüznü senden öğrendim ben...Çileyi, sabrı, metaneti, tevekkülü ve teslimiyeti sen öğrettin bana gizliden gizliye,hemde hiç haberin olmadan..Sen benim ruh ve yürek mimarlarımdansın canım arkadaşım..

Bedeninde atan çifte yürekle gurbet ellerde son defa bilinmez bir boşluğa elini salladığında, önündeki zor ve dalgalı engin bir denize yüzme bilmeden atlamıştın..Atlamıştında deniz birden okyanusa açılıvermişti..Ben seni tamda o okyanusta tanımıştım..Kendi teknesini kendi yapıp,dümenine de kendi geçen cesur ve bir o kadar da yorgun bir kaptan olarak...Teknen gün geldi su aldı, gün geldi kendin gibi yıkık yürekleri aldı...Ama hiç bir zaman bırakmadın okyanusun ortasında sana ihanet edenleri bile..Her zaman gönlünde herkese bir yer vardı, bu yerler gün geçtikçe sağlamlaştı..

Şimdi senden çok uzaklarda olsamda, duyduğum sesinden anlıyorum yüreğinin çırpıntısını, gönlünün hıçkırığını..

Ben senin güneşli günlerin hayaliyle elini şakaklarına yaslayıp gökyüzüne baktığın pencerini seviyorum..Ben senin daima içinde umutlarını, hayallarini, tebessümlerini sakladığın emekle örülmüş beyaz dantel örtülü sandığını seviyorum..Ben senin olan herşeyi, yüzünde beslediğin hüznü, yüreğinden etrafa yaydığın sevgini, sadece seni tanıyanların hissettiği sıcaklığını seviyorum..Ben seni seviyorum canım arkadaşım..Seni çok seviyorum..

Güven

Güven ve şüphe, ikisi kardeş duygular olsa gerek,Eğer birbirleriyle bağlantıları olmasaydı bu kadar birbirlerini beslerler miydi..Sonsuz güvenin bir kenerında,ona faltaşı gibi açık gözlerle ilişmiş mutlaka bir şüphe ve bityeniği olmalı mı acaba..Bebeklerin cici elbiselerinin görünmeyen biryerlerine iliştirilen mavi boncuklarda bu şüpheden orada duruyor olsa gerek..Veya devasa arabaların önüne arkasına renkli kağıtlarla yazılan göze sokarcasına orda duran -maşallah-lar..
Hayatımızın biryerlerine ilişmiş mavi boncuklarımız ve görünmeyen tılsımlarımız olmalı galiba..
Bu hayata, hayatın getirdiklerine, bizim hayata gatirdiklerimize fazla da güvenmemek lazım..